Nieróbstwo polega na nieuzasadnionym i świadomych uchylaniu się przez współmałżonka od obowiązku pracy. Może ono stanowić przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego, bowiem nieróbstwo stanowi uchylania się od obowiązku współdziałania dla dobra rodziny oraz wzajemnej pomocy.

W myśl art. 27 KRO oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swoich sił i możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli.

Obowiązek pracy nie dotyczy rzecz jasna osób kalekich, chorych oraz z powodu podeszłego wieku, niemogących podjąć pracy.

Sąd Najwyższy uznał, że takie zachowanie się małżonka, który będąc zdolny do pracy, bez dostatecznego usprawiedliwienia nie pracuje wcale lub pracuje w stopniu wysoce niedostatecznym, może być uznane za ważny powód rozkładu pożycia małżeńskiego, choćby małżonek ten dostarczał dostatecznych środków na utrzymanie rodziny z innych źródeł. Takie zachowanie się małżonka będzie z reguły ważnym powodem rozkładu pożycia, jeżeli drugi małżonek na niewłaściwość tego zachowania zwrócił uwagę i domagał się jego zmiany (orz. SN z 9.03.1956, IV CR 36/55).

Zgodnie z orzeczeniem WSA w Gliwicach z 13 lutego 2009 roku brak możliwości uzyskania „godziwych” wynagrodzeń nie stanowi przeszkody
w uzyskiwaniu zarobków.

Bezczynny tryb życia współmałżonka może w zasadzie wywołać rozkład pożycia małżeńskiego, o ile taki tryb życia stron nie był zgodny z ich wspólną wolą.